Renaissance Portal: Apostolic Apocalypse

Apocalypse of John
74 IV. APOCALYPSIS IOHANNIS.
φανήσετα: ὁ ἀρνητὴς καὶ ἐξορισμένος ἐν τῇ σκοτία, ὁ λεγόμενος ἀντίχριστος. καὶ πάλιν εἶπον᾽ χύριε, ἀποκάλυψόν μοι ποταπός ἐστιν. | καὶ ἤκουσα φωνῆς λεγούσης por’ τὸ εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ζοφῶδες, αἱ τρίχες τῆς χεφαλῆς αὐτοῦ ὀξεῖαι ὡς βέλη, οἱ ὄφρυες αὐτοῦ ὡσεὶ ἀγροῦ, ὁ ὀφθαλμὸς αὐτοῦ ὁ δεξιὸς ὡς ὁ ἀστὴρ ὁ Tow! ἀνατέλλων, χαὶ ὁ ἕτερος ὡς λέοντος, τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς πῆχυν μίαν, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σπιθαμιαῖοι, of δάχτυ-

APOCALYPSIS JOANNIS, Apocalypsis apocrypha Joannis. {1158.001}
φωνῆς λεγούσης μοι· θεώρησον, δίκαιε Ἰωάννη. καὶ ἀτενίσας εἶδον ἀρνίον ἑπτὰ ὀφθαλμοὺς ἔχοντα καὶ ἑπτὰ κέρη. καὶ ἤκουσα πάλιν φωνῆς λεγούσης μοι· κελεύσω ἐλθεῖν τὸ ἀρνίον ἔμπροσθέν (5) 
μου καὶ ἐρῶ· τίς ἀνοίξει τὸ βιβλίον τοῦτο; καὶ ἀποκριθήσονται πάντα τὰ πλήθη τῶν ἀγγέλων· δοθήτω τὸ βιβλίον τοῦτο τῷ
ἀρνίῳ τοῦ ἀνοῖξαι αὐτό. καὶ κελεύσω τότε ἀνοιχθῆναι τὸ βιβλίον.

III. APOCALYPSIS PAULI.
 ̓Αποκάλυψις τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύλου· ἅπερ αὐτῷ ἀπεκαλύφθη, ἡνίκα ἀνέβη ἕως τρίτου οὐρανοῦ καὶ ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ξήματα.
Οἰκοῦντός τινος άξιωματικοῦ ἐν Ταρσῷ τῇ πόλει εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἁγίου Παύλου τοῦ ἀποστόλου ἐπὶ τῆς ὑπατείας Θεο- δοσίου τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως καὶ Γρατιανοῦ τοῦ λαμπροτάτου, ἀπεκαλύφθη αὐτῷ ἄγγελος κυρίου λέγων· τὸν θεμέλιον τῆς εἰ κίας ταύτης καταλύσας ὅπερ εὑρήσεις ἔπαρον. αὐτὸς δὲ φαν- τασίαν αὐτῷ γεγονέναι ἡγήσατο. ἐπιμείναντος δὲ τοῦ ἀγγέλου

III. APOCALYPSIS PAULI.        35
ἕως τρίτης ὁράσεως ἠναγκάσθη ὁ ἀξιωματικός καταλῦσαι τὸν θεμέλιον, καὶ σκάψας εὗρεν γλωσσόκομον μαρμάρινον ἔχοντα τὴν ἀποκάλυψιν ταύτην, καὶ λαβὼν αὐτὴν ὑπέδειξεν τῷ ἄρχοντι τῆς πόλεως. ὁ δὲ ἄρχων ἰδὼν αὐτὸ κατησφαλισμένον μολύβδῳ ἀπέ- στειλεν τῷ βασιλεῖ Θεοδοσίῳ, εὐλαβούμενός τι ἕτερον εἶναι· ὅπερ δεξάμενος ὁ βασιλεὺς καὶ μεταγράψας ἔπεμψεν ἐν Ἱεροσολύμοις τὸ αὐθεντίμιον γράμμα. ἐγέγραπτο δὲ ἐν αὐτῷ οὕτως.
3 Εγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων· εἰπὲ τῷ λαῷ τού

36.         III. APOCALYPSIS PAULI
τῳ· ἕως πότε ἁμαρτάνετε καὶ προστίθεσθε τῇ ἁμαρτίᾳ καὶ παρ οργίζετε τὸν θεὸν τὸν ποιήσαντα ὑμᾶς, λέγοντες εἶναι τέκνα τῷ  ̓Αβραάμ, τὰ δὲ ἔργα τοῦ σατανᾶ πράττοντες, πορευόμενοι ἐν παρρησίᾳ θεοῦ, καυχώμενοι μόνον τῇ προσηγορίᾳ, πτωχοὶ δὲ διὰ τὴν ὕλην τῆς ἁμαρτίας; γνώτε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις ὑποτέτακται τῷ θεῷ· ἡ δὲ ἀνθρώπινος φύσις μόνη ἁμαρτάνουσα τὸν θεὸν παροργίζει. * πολλάκις γὰρ ὁ μέγας φω- στὴρ ὁ ἥλιος προσῆλθεν τῷ θεῷ κατὰ τῶν ἀνθρώπων λέγων· κύ- ριε ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ἕως τίνος ἀνέχεσαι ἐπὶ πᾶσαν ἁμαρ τίαν τῶν ἀνθρώπων; κελευσόν μοι, καὶ καταφλέξω αὐτούς. καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτόν· ἡ μακροθυμία μου πάντων τούτων ἀνέχεται, ὅπως μετανοήσωσιν· εἰ δὲ μή, ἐλεύσονται πρός με κἀγὼ αὐτοὺς κρινῶ. 5 πολλάκις δὲ καὶ ἡ σελήνη καὶ τὰ ἄστρα προσῆλθον τῷ κυρίῳ λέγοντες· κύριε ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ἡμῖν δέδωκας τὴν ἐξουσίαν τῆς νυκτός, καὶ οὐκέτι στέγομεν τὰς κλο- τὰς καὶ μοιχείας καὶ αἱματοχυσίας τῶν ἀνθρώπων· κέλευσον ἡμῖν, καὶ ποιήσωμεν εἰς αὐτοὺς τέρατα. καὶ ἐγένετο φωνή· ἡ μακροθυμία μου ἀνέχεται αὐτοῖς, ὅπως ἐπιστρέψωσιν· εἰ δὲ μήγε, ἥξουσιν πρός με κἀγὼ αὐτοὺς κρινώ. 6 ὁμοίως δὲ καὶ ἡ

III. APOCALYPSIS PAULI.     37
θάλασσα ἐβόησεν λέγουσα· κύριε ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ἐβεβή λωσαν υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον· κελευσόν μοι, καὶ ἐπαναστᾶσα καλύψω τὴν γῆν καὶ ἐξαλείψω ἀπ' αὐτῆς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. καὶ ἐγένετο φωνὴ λέγουσα· ἡ μακροθυμία μου ἀνέχεται αὐτοῖς, ὅπως μετανοήσωσιν· εἰ δὲ μή, ἥξω- σιν πρός με καγώ αὐτοὺς κρινώ. ' ὁρᾶτε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων,

38.        III. APOCALYPSIS PAULI.
ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις ὑποτέτακται τῷ θεῷ, ἡ δὲ ἀνθρώπινος φύσις μόνη ἁμαρτάνει ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. διὰ ταῦτα πάντα εὐλογεῖτε τὸν θεὸν ἀκαταπαύστως, ἔτι δὲ μᾶλλον δύνοντος τοῦ ἡλίου. ἐν αὐτῇ γὰρ τῇ ὥρᾳ πάντες οἱ ἄγγελοι ἔρχονται πρὸς τὸν θεὸν προσ- κυνῆσαι αὐτῷ, καὶ προσάγουσιν τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, ἑκά- στου ὅ τι ἔπραξεν ἀπὸ πρωὶ ἕως ἑσπέρας, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε που νηρόν. καὶ ὁ μὲν ἄγγελος πορεύεται χαίρων ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον, ἔνθα παροικεῖ καλῶς· ἄλλος δὲ πορεύεται σκυθρωπάζων. πάν- τες οἱ ἄγγελοι τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ ἀπαντῶσιν εἰς προσκύνησιν τῷ θεῷ προσενεγκεῖν ἑκάστης ημέρας τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων. ἀλλ ̓ ὑμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀδιαλείπτως εὐλογεῖτε τὸν κύριον. ὅταν οὖν τῇ τεταγμένῃ ὥρα παραγίνονται οἱ ἄγγελοι οἱ τῶν εὐσεβῶν ἀν δρῶν, χαίροντες καὶ ψάλλοντες ἀπαντῶσιν εἰς προσκύνησιν τῷ κυρίῳ, καὶ ἰδοὺ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ πρὸς αὐτούς· πόθεν ἤλθατε χαίροντες; οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον· ἀπὸ τῶν εὐσεβῶν ἀνδρῶν πάρεσμεν, οἵτινες ἐν πάσῃ εὐσεβεία τὸν βίον αὐτῶν διάγουσιν, φοβούμενοι τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ. κέλευσον αὐτούς, κύριε, ἕως τέ λους μεῖναι ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου. καὶ ἦλθεν πρὸς αὐτοὺς φωνή καὶ ἐφύλαξα καὶ φυλάξω αὐτοὺς ἀπροσκόπτους ἐν τῇ βασιλείᾳ μου. 9 καὶ ὡς ἐγίνετο αὐτοὺς ἀποστῆναι, ἦλθον ἕτεροι ἄγγελοι

III. APOCALYPSIS PAULI.   41
ωπα ἔλαμπον ὡς ὁ ἥλιος, περιεζωσμένους ζώνας χρυσάς, κατέ χοντας βραβεία ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν, ἐν οἷς ἦν τὸ ὄνομα κυρίου ἐγγεγραμμένον, πεπληρωμένους πάσης πραότητος καὶ ἐλέους: καὶ ἐπηρώτησα τὸν ἄγγελον· τίνες εἰσὶν οὗτοι; καὶ ἀποκριθεὶς εἶπέν μοι· οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποστελλόμενοι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἀνα στάσεως ἐνεγκεῖν τὰς ψυχὰς τῶν δικαίων, οἵτινες ἀταράχως πρὸς τὸν θεὸν πορεύονται. 13 καὶ εἶπον τῷ ἀγγέλῳ· θέλω ἰδεῖν τὰς ψυχὰς τῶν δικαίων καὶ τῶν ἁμαρτωλῶν, πῶς ἐξέρχονται ἐκ τοῦ κόσμου. καὶ εἶπεν πρός με ὁ ἄγγελος· βλέψον εἰς τὴν γῆν. καὶ ἔβλεψα, καὶ ἴδον ὅλον τὸν κόσμον ὡς οὐδὲν ἐνώπιόν μου ἐκλε λοιπότα. καὶ εἶπον τῷ ἀγγέλῳ· τοῦτό ἐστιν τὸ μέγεθος τῶν ἀνθρώπων; καὶ εἶπέν μοι· ναί· οὕτως γὰρ ἐκλείπει πᾶς ἄδικος. καὶ ἔβλεψα, καὶ ἴδον νεφέλην πυρὸς ἐφηπλωμένην εἰς πάντα τὸν κόσμον, καὶ εἶπον· τί ἐστιν τοῦτο, κύριε; καὶ εἶπεν μοι· αὕτη ἐστὶν ἡ ἀδικία ἡ συμμεμιγμένη τῇ ἀπωλείᾳ τῶν ἁμαρτωλῶν. 14 ἐγὼ δὲ ἔκλαυσα καὶ εἶπον τῷ ἀγγέλῳ· ἤθελα ἰδεῖν τὰς τῶν

III. APOCALYPSIS PAULI.   53
λὸν πρὸ τῶν θυρῶν τῆς πόλεως μὴ ἔχοντα καρπόν, καὶ ἐλίγους ἄνδρας ὑποκάτω αὐτοῦ, καὶ ἔκλαιον σφόδρα, καὶ συνέκυπτον αὐτοῖς τὰ δένδρα. καὶ ἰδὼν αὐτοὺς ἔκλαυσα, καὶ ἐπερώτησα τὸν ἄγγελον· τίνες εἰσὶν οὗτοι, ὅτι οὐκ ἐτράπησαν ἐλθεῖν ἐν τῇ πέλει; καὶ εἶπεν μοι· ναί. είζα πάντων τῶν κακῶν ἐστὶν ἡ κε- νοδοξία. καὶ εἶπον· καὶ τὰ δένδρα ταῦτα διὰ τί οὕτως ἐταπεί νωσαν ἑαυτά; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν μοι ὅτι διὰ τοῦτό εἰσιν τὰ δένδρα μὴ καρποφοροῦντα, διὰ τὸ μὴ ἀποστῆναι αὐ τοὺς ἐκ τῆς ὑπερηφανίας. καὶ ἐπερώτησα τὸν ἄγγελον· κύριε, διὰ τίνα χάριν πρὸ τῶν θυρῶν τῆς πόλεως ἀπετέθησαν; καὶ ἀπο- κριθεὶς εἶπέν μοι· διὰ τὴν πολλὴν ἀγαθότητα τοῦ θεοῦ, ἐπειδὴ ἔνθεν μέλλει ἔρχεσθαι ὁ Χριστὸς εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἵνα οἱ συνερ- χόμενοι πρεσβεύουσιν ὑπὲρ τούτων, καὶ εἰσαχθήσονται σὺν αὐ τοῖς. ” ἐγὼ δὲ ἐπορευόμην ὁδηγούμενος ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου, καὶ ἔστησέν με ἐπάνω τοῦ ποταμοῦ. καὶ ἴδον ἐκεῖ πάντας τοὺς προ- φήτας· καὶ ἐλθόντες ἠσπάσαντό με λέγοντες· χαίροις, Παῦλε, ἀγαπητὲ τοῦ θεοῦ. ἐγὼ δὲ εἶπον τῷ ἀγγέλῳ· κύριε, τίνες εἰσὶν οὗτοι; καὶ εἶπέν μοι· οὗτοί εἰσιν πάντες οἱ προφῆται, καὶ αἱ ᾠδαὶ αὗται πασῶν τῶν προφητειῶν, καὶ ὅστις ἐλύπησε τὴν ψυ χὴν αὐτοῦ μὴ ποιήσας τὸ θέλημα αὐτῆς διὰ τὸν θεόν· ἐξερχό μενος οὖν ἔρχεται ἐνταῦθα, καὶ ἀσπάζονται αὐτὸν οἱ προφῆται.

ΠΙ. APOCALYPSIS PAULI.  55
καὶ ἴδον μέσον τῆς πόλεως θυσιαστήριον μέγα καὶ ὑψηλὸν σφόδρα· καὶ ἦν τις ἑστὼς πλησίον τοῦ θυσιαστηρίου, οὗ τὸ πρόσωπον ἔλαμ τεν ὡς ὁ ἥλιος, καὶ κατεῖχεν ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ ψαλτήριον καὶ κιθάραν, καὶ ἔψαλλεν τερπνῶς τὸ ἀλληλούια, καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ἐπλήρου πᾶσαν τὴν πόλιν· καὶ πάντες ὁμοθυμαδὸν ὑπήκουον αὐτῷ, ὥστε σείεσθαι τὴν πόλιν ἐκ τῆς κραυγῆς αὐτῶν. καὶ ἐπερώτησα τὸν ἄγγελον· τίς ἐστιν οὗτος ὁ ψάλλων τερπνῶς, οὔτινος ὑπακούουσιν πάντες; καὶ εἶπόν μοι· οὗτός ἐστιν ὁ Δαυὶδ ὁ προφήτης· αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπουράνιος Ἱερουσαλήμ. ὅτε οὖν ἔλθῃ ὁ Χριστὸς ἐν τῇ δευτέρᾳ αὐτοῦ παρουσίᾳ, αὐτὸς δὲ ὁ Δαυίδ ἐξέρχεται σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις, ὥσπερ γὰρ γίνεται ἐν τοῖς οὐρα

ἀλα^λ-άζω , fut. -άξομαι v.l. in E.Ba.593, 
A.“-άξω”  LXX Ez. 27.30: aor. “ἠλάλαξα”  E.HF981, X. (v. infr.), poet. “ἀλάλαξα”  Pi.O.7.37:—Med., S.Fr.534, Arr.An.5.10.3: (formed from the cry ἀλαλαί): —raise the war-cry, τῷ Ἐνυαλίῳἠλάλαξαν (as v.l. for ἠλέλιξαν) X.An.5.2.14, cf.6.5.27; Med., Arr.l.c.: c.acc. cogn., νίκην ἀλαλάζειν shout the shout of victory, S.Ant.133. 

2. generally, cry, shout aloud, Pi.l.c., E.El.855; esp. in orgiastic rites, A.Fr.57; of Bacchus and Bacchae, E.Ba.593 (in Med.), 1133, etc.; “ὠλόλυξαν αἱ γυναῖκες, ἠλάλαξαν δὲ οἱ ἄνδρες” Hld.3.5. 
3. rarely of a cry of pain or grief, “ἠλάλαζε δυσθνἥσκων φόνὡ” E.El.843, LXX Je.4.8, al., Ev.Marc. 5.38, Plu.Luc28. 

II. rarely also of other sounds than the voice, sound loudly, “ψαλμὸς δ᾽ ἀλαλάζει”  A.Fr.57; “κύμβαλον ἀλαλάζον”  1 Ep.Cor.13.1.—Poet. word, used by X. and in late Prose

60.    III. APOCALYPSIS PAULI.
ἦν τεῖχος χαλκοῦν πεπυρωμένον, καὶ ἔσωθεν αὐτοῦ ἄνδρας καὶ γυναῖκας κατεσθίοντας τὰς γλώσσας αὐτῶν, δεινῶς κρινομένους. καὶ ἐπερώτησα τὸν ἄγγελον· τίνες οὗτοι, κύριε; καὶ εἶπέν μοι· οὗτοί εἰσιν οἱ καταλαλοῦντες εἰς τὴν ἐκκλησίαν τῶν πλησίον αὐ τῶν καὶ μὴ προσέχοντες ἑαυτοῖς τὸν λόγον τοῦ θεοῦ. 38 καὶ ἐπέ βλεψα, καὶ ἰδον βόθυνον αἱματωμένον. καὶ εἶπον· τί ἐστιν ὁ βόθυνος οὗτος; καὶ εἶπέν μοι· οὗτός ἐστιν ὁ τόπος ἔνθα βλήσκον ται οἱ φάρμακοι καὶ γόητες, καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ μοιχοί, καὶ οἱ πνίγοντες χήρας καὶ ὀρφανούς. 39 καὶ εἶδον εἰς ἕτερον τόπον γυναῖκας φορούσας μέλανα καὶ ἀπαγομένας ἐν τόπῳ σκοτινῷ. καὶ ἠρώτησα· τίνες οὗτοι, κύριε; καὶ εἶπέν μοι· αὗταί εἰσιν αἳ οὐκ ἤκουσαν τῶν γονέων αὐτῶν, ἀλλὰ πρὸ τῶν γάμων ἐμία- ναν τὴν παρθενίαν αὐτῶν. 40 καὶ εἶδον γυναῖκας φορούσας στο

And when the apostle had thus spoken, behold, a great dragon came forth from his den, knocking his head, and brandishing his tail down to the ground, and, using a loud voice, said to the apostle:  I shall say before thee for what cause I have put him to death, since thou art here in order to reprove my works.  And the apostle says:  Yes, say on.  And the dragon:  There is a certain woman in this place exceedingly beautiful; and as she was once passing by, I saw her, and fell in love with her, and I followed and watched her; and I found this young man kissing her, and he also had intercourse with her, and did with her other shameful things.  And to me indeed it was pleasant to tell thee this, for I know that thou art the twin-brother of Christ, and always bringest our race to nought.  But, not wishing to harass her, I did not at this time put him to death; but I watched him passing by in the evening, and struck him, and killed him, and especially as he had dared to do this on the Lord’s day.%5B1%5D  And the apostle inquired of him, saying:  Tell me, of what seed and of what race art thou?

And he said to him:  I am the offspring of the race of the serpent, and hurtful of the hurtful; I am son of him who hurt and struck the four brothers that stood; I am son of him who sits on the throne of destruction, and takes his own from what he has lent;%5B2%5D I am son of that apostate who encircles the globe; I am kinsman to him who is outside of the ocean, whose tail lies in his mouth; I am he who went into paradise through the hedge, and spoke with Eve what my father bade me speak to her; I am he who inflamed and fired Cain to kill his brother, and through me thorns and prickles sprang up in the ground; I am he who cast down the angels from above, and bound them down by the desires of women, that earth-born%5B3%5D children might be produced from them, and that I might work my will in them;%5B4%5D I am he who hardened the heart of Pharaoh, that he should murder the children of Israel, and keep them down by the hard yoke of slavery; I am he who caused the multitude to err in the desert when they made the calf; I am he who inflamed Herod and incited Caiaphas to the lying tales of falsehood before Pilate, for this became me; I am he who inflamed Judas, and bought him, that he should betray Christ; I am he who inhabits and holds the abyss of Tartarus, and the Son of God has wronged me against my will, and has gathered his own out of me; I am the kinsman of him who is to come from the east, to whom also power has been given to do whatever he will upon the earth.